Yapılan araştırmalar, kedilerin evcilleşme sürecinin tek bir merkezde değil, iki farklı coğrafyada bağımsız olarak gerçekleşmiş olabileceğine işaret ediyor. Yaklaşık 5300 yıl öncesine ait Çin'in Quanhucun köyünde bulunan kedi kemikleri, bu konuda çarpıcı kanıtlar sunuyor.

Çin'deki Gizemli Kediler: Tarım ve Evcilleşmenin İlk İzleri

Arkeologlar, Quanhucun'da bulunan sekiz kedi kemiğinin, o dönemde bölgede yapılan tarımla yakından ilişkili olduğunu tespit etti. Kemiklerdeki karbon ve azot izotop analizleri, bu kedilerin küçük hayvanlarla beslendiğini ve bu hayvanların da çiftlik ürünleriyle, yani tahılla beslendiğini gösteriyor. Bu da demek oluyor ki, Çin'deki kediler doğrudan insanlar tarafından beslenmese bile, insanların yarattığı tarım ekosisteminde aktif avcılar olarak önemli bir rol oynuyordu.

Büyük Sürpriz: Çin Kedileri Günümüz Ev Kedilerinin Atası Değil!

İşte araştırmacıları en çok şaşırtan kısım burası: Gelişmiş kemik analizleri, Quanhucun kedilerinin kemiklerinin, günümüz ev kedilerinin atası olan Yakın Doğu yabani kedilerine ait olmadığını ortaya koydu. Bu kemikler, pars kedisi adı verilen yerel bir türe aitti. Bu keşif, Çin'de insanların, o dönemin koşullarına uygun olarak bölgesel bir yabani türü evcilleştirmeye başladığını gösteriyor. Yani evcilleşme süreci, sadece Orta Doğu'da değil, Çin'de de bağımsız bir şekilde gelişmiş olabilir.

Evcilleşmenin Belirtileri: Daha Küçük Yapı ve Özel Muamele

Peki bu Çin kedileri gerçekten evcilleşmiş miydi? Bu sorunun cevabı kesin olmamakla birlikte, bazı işaretler evcilleşme yolunda ilerlediklerini gösteriyor. Örneğin, bu kedilere ait kemiklerin, yabani pars kedilerine göre daha küçük yapılı olması, evcilleşmenin tipik bir özelliği olarak kabul ediliyor. Ayrıca, kemikler arasında bütün halde gömülmüş bir kediye rastlanması, o kedinin özel bir şekilde gözetildiğini, belki de bir ev hayvanı olarak görülmeye başlandığını düşündürüyor.

Tarım ve Kediler Arasında Doğal Bir Ortaklık

Uzmanlar, kedilerin doğrudan insanlara fayda sağladığı için bu ilişkinin sürdürülebilir hale geldiğini belirtiyor. Özellikle gece aktif olmaları, gündüz avlanan köpeklerle rekabet etmeden kemirgenleri avlamalarına olanak tanıyordu. Tarımın yaygınlaşmasıyla birlikte artan fare popülasyonu, kediler için zengin bir besin kaynağı oluştururken, insanlar da bu fareleri uzak tutmak için kedileri hoş görmeye, hatta beslemeye başladı. İşte bu doğal iş birliği, zamanla bugünkü ev arkadaşlığına evrilmiş olabilir.

Sonuç: Evcil Kedi Fikri Farelerden mi Doğdu?

Görünen o ki, evcil kedi fikri, insanın doğayla olan doğrudan bir müdahalesinden ziyade, farenin bu etkileşime dahil olmasıyla ortaya çıkmış gibi duruyor. Tarımın yaygınlaşmasıyla birlikte kurulan bu ilginç ekosistem, yabani kedilerin yavaş yavaş insan yaşamına adapte olmasına ve sonunda sevimli evcil dostlarımız haline gelmesine yol açmış. Kedilerin bu sıra dışı evcilleşme öyküsü, doğa ve insan arasındaki karmaşık ilişkilere dair önemli ipuçları sunuyor.