15 Ağustos 2021’de iktidarı ele geçiren Taliban, kadınların toplumsal, siyasi ve ekonomik yaşamdan tamamen dışlandığı bir düzen kurdu. Kız çocuklarının altıncı sınıftan sonrası için eğitimi yasaklanırken, kadınların üniversiteye gitmesi, kamuda ve özel sektörde çalışması, hatta “mahremsiz” seyahat etmesi dahi engellendi. 2024 yılında kabul edilen “Emr-i Bil Maruf Nehy-i Anil Münker Kanunu” ile kadın yüzü ve sesi “avret” sayıldı; kadınların evden çıkmaları neredeyse imkânsız hale getirildi. Bu kurallara uymayanlar gözaltı, kırbaçlama ve recm gibi ağır cezalarla karşı karşıya bırakılıyor. Kadın haklarını savunan tüm kurumların kapatılmasıyla, Afgan kadınları hukuki ve toplumsal alanda tamamen savunmasız bırakıldı.

Toplumsal çöküş ve ekonomik yıkım

Taliban’ın kadın karşıtı politikaları yalnızca bireysel özgürlükleri değil, toplumun bütününü derinden etkiledi. UNICEF verilerine göre depresyon ve intihar oranları hızla artarken, eğitim yasağı erken evlilikleri yüzde 25 oranında artırdı. BM, bu uygulamaların 2024–2026 yılları arasında Afganistan ekonomisine 920 milyon dolardan fazla zarar vereceğini tahmin ediyor. Kadınların sağlık alanında eğitimden dışlanması, anne ve çocuk ölümlerinin artmasına yol açarken; uluslararası yardımların durdurulması, ülkenin daha da derin bir izolasyona sürüklenmesine neden oldu. Uzmanlara göre Taliban’ın bu politikaları, “Toplumsal Cinsiyet Apartheid’i” niteliği taşıyor ve Afganistan’ı hem ekonomik hem de kültürel anlamda yüzyıllarca geriye götürüyor.